Dagane går...

Tida flyr i frå meg, og eg veit at kvar daq må nytast til det fulle. (Det bør jo kvar dag uansett, men mange ganger gløymer ein det). I dag har eg kun 8 dagar igjen på TICC. 8 dagar! Eg er ferdig med praksis neste torsdag og på søndagen (11.12) reiser eg til Zanzibar. Me har jobba inn nokre dagar så me får ein fin ferie før me reiser heim den 21.12.

Eg har vore på Lutindi, eit mentalsjukehus, i fem dagar for praksis, der eg hadde det veldig fint. Det var eit bra sjukehus eg har mykje godt å seie om. Ein av pasientane fekk eg snakka meir med enn dei andre, og eg merker ein blir fort engasjert i livet til folk ein treffer. Han eg traff var inne pga misbruk av cannabis og medan eg veva meg ei dørmatte der han kunne hjelpa med den kunnskapen han hadde om det, fekk eg vita alt eg kom på å spør om. Pasienten var 25 år og hadde misbrukt cannabis i 12 år. Han kunne ikkje hugsa korleis han starta med det, men det var mest dei to siste åra han hadde fått problem. Det var eigentleg ein smart mann, stilte bra spørsmål om Noreg og økonomi, og hadde byrja på universitetsutdanning. Det var synd å sjå han hadde rota seg borti ting som verkeleg kan øydelegga liv, men likevel såg eg håp. Ein dag hadde han blitt dopa ned og frakta til sjukehuset der eg no har jobba nokre dagar. Då eg traff han hadde han vore der i ca. to mnd og han var glad han var der. Han visste han ikkje kunne fortsetta å vera med dei samme vennene han hadde bruka å vera med for at han skulle klara å la vera og byrja att etter at han kom heim att. Han ønska å fortsetta med studiene og kanskje flytta til andre slektningar for å få eit nytt miljø. Den dagen me reiste frå Lutindi, ville me sei hade til alle pasientane me hadde fått litt ekstra kontakt med. Ein ting som gjorde det trist var at me måtte bli låst inn i bakgården. Plutseleg var dei som fangar.. I tillegg blei det trist fordi eg har høyrt historiane til mange av dei. Eg veit at livet ikkje er lett for alle. Eg veit at nokon får det enda vansklegare når dei kjem heim. Kanskje dei ikkje klarer seg så bra som me snakka om. Heldigvis kom ikkje tårene før eg var ute fra luftegården deira. Og heldigvis kjem til å gå bra med nokon av dei.

I dag har eg sett eit dukketeater i barnehagen, vore på CHRISC-trening (samme som KRIK i Noreg) og gått på line. Ein super dag. I morgon skal eg i kyrkja med ein av dei som jobber her. Ellers må eg sei eg har bestemt meg for å bli i Kristiansand neste semester. Eg fekk moglegheita til å reisa tilbake for tre nye mnd etter jul for å skriva bachelorprosjektet her, men no har eg akkurat takka nei. Eg hadde ganske lyst, men no vil eg heller vera i Kristiansand og gleder meg veldig til det. Men som sagt - kvar dag er verdt å vera glad for.

Må beklaga for seint blogginnlegg, men har vore uten skikkelig internett to veker no.